درود بر ایرانیان آزاده و آزاد اندیش
18 تیر ، نخستین روز بروز رسانی این تارنگار می باشد و لی بی شک نخستین بار نیست ،چرا که در پیش بارها نوشته ام و بار ها فیلتر شده ام که البته این خود نشانه اوج دموکراسی در ایران زمین می باشد که همگی بدان می بالیم.
بد نیست ابتدا خط مشی و روند تارنگار را روشن سازم تا خوانندگان گرامی بیشتر با هدف کهترین و دیگر یارانم که بعدها به ما خواهند پیوست آشنا شوند؛
وبلاگ "نسل من" جهت نوشتاری روشن( و کمی عجیب) خود را پیش میرود بدین صورت که شما گاهی نوشتاری در مورد استوره را بروی آن مشاهده می کنید و گاه نقدی اجتماعی که اینگونه نوشتارهای هرگز به روند و هدف کلی کانون، هرگز صدمه نخواهد زد چرا که " نسل من" تنها یک صفحه است و شما میتوانید با دسته بندی جستارها که در سربرگ وبلاگ قرار دارد( history,mythos,…) به مطلب مورد نگر خود دست یابید. به این ترتیب که هر نوشتار از سوی من یا دیگر دوستان ابتدا در این صفحه و سپس در رسته ویژه خود قرار خواهد گرفت.
بخشهای وبلاگ:
نخستین و مهمترین بخش کانون که بصورت مجزا میباشد با فرنام کانون خرافه زدایی شعوبیه می باشد روشنگری بیشتر در روزهای پسین بروی وبلاگ کانون شعوبیه گذاشته خواهد شد که از آن جمله اند ؛ هدف ، پیمان ، نشریه و...
بخش دوم که هم از تارنگار "نسل من" و هم "کانون شعوبیه" قابل دسترسی می باشد بخشی به نام شب نامه است این بخش شاید با تصور شما از شبنامه متفاوت باشد شکیبا باشید توضیحات بیشتر در آینده بروی برگه ویژه آن خواهید دید و از طریق همین تارنگار با خبر می شوید.
بخش سوم ، بخشهای فرعی را تشکیل می دهد همانند ؛
اتئیسم : آشنایی با بی خدایی، تابویی که همه را از خود میراند چرا که دیگران خود ، خود را رانده شده میپندارند(روشنگری بیستر در روزهای آینده.)
استوره : اساطیر آینی و باستانی و ریشه یابی و بررسی ادیان ابراهیمی و ایرانی ، در بستر فرهنگی مردمان گذشته.
ادیان : جستارهایی در نقد و روشن سازی ادیان و آیینها از جمله اسلام.
تاریخ: این بخش بیشتر به موضوعاتی می پردازد که برخی ها دست به تحریف زده اند و یا جستارهایی که کمتر بدانها پرداخته شده است.
سکولاریسم: آشنایی ایرانیان با سکولاریسم گاها در حدی است که آنرا ستیز با دین تلقی می کنند که این بخش برای یاران گرامی میتواند بسیار مفید باشد.
حقوق بشر: تمامی جستارهای مرتبط با حقوق بشر و نیز عکسهای مربوط به آن در این بخش قرار خواهد گرفت.
جامعه: پرسه زدن در خیابانهای ایران همیشه غمی را در دل ایراانیان آزاده می نشاند حتی ما تبعیدیان، از فقر و تن فروشی گرفته تا مبادله علنی و آزاد مواد مخدر ، این بخش بیشترین جستارها را پس از دین در بر خواهد گرفت.
عکسها: تلاش بر این دارم تا عکسهای مربوط به ایران باستان (یادمانها) و عکسهای جالب و دیدنی را در این بخش قرار دهم یا به صورت زیپ شده و یا در قالب pdf (با نظرتان یاری برسانید.)
این نکته در خور توجه است که بخشهای بالا تماما نوشتارهای این جانب نیست و برخی از آنها نوشتار دیگران و بیشتر در قالب کتابهای الکترونیک در دسترس دوستان قرار خواهد گرفت و نیز باید بگویم در مورد هر آنچه بیان میدارم حاضر به مناظره هستم ، چراکه مناظره و گفتگو را راه روشن سازی و تبادل باورها میدانم و می توان گفت بهترین روش برای تمرین دموکراسی است.
باید اشاره کنم تارنگار"نسل من" و "شعوبیه" که با همکاری دوست گرامیم آرشام پورآریا اداره میگردد. در پیش نامی از دوست نازنینم دانیال . پ آورده بودم ، این دوست نادیده اینترنتیم تنضیمات قالب وبلاگ را برعهده داشته اند هرچند امروز از ایشان خبری ندارم ، امیدوارم در هجا هستند شاد و پیروز باشند.
در مورد همه گفتم به جز خودم ، گاه بیوگرافی دادگری را در ذهن خواننده به وجود می آورد درست یا غلط به برداشت دیگران بستگی دارد و اینکه تا چند روز آینده بیشتر و بهتر با نوع اندیشه من آشنا خواهید شد.
میخواستم نام تارنگار(وبلاگ) را نوشته های یک تبعیدی بگذارم چراکه برای ما ایرانیان تبعید شده و ترد (طرد)شده از جامعه تنفس هوای آزادی به یک آرزو تبدیل شده اما باعث نگردیده نا امید شویم چرا که اگر اینگونه بود من پس از 4 سال وبلاگ نویسی دوباره به این محیط باز نمیگشتم ، خیلی ها مرا می شناسند و خیلی ها نه.
نوشتار من بروی سایتهایی همچون درفش کاویانی و افشا موجود است. البته بر روی تارنگار افشا با نامی مستعار شروع به نوشتن کردم اما در تارنگار درفش کاویانی با جستارهایی به نام خود یعنی "شارمین مهرآذر" قرار دارد. سیاه مشق نامی است که همیشه در ذهن من زنگ میزند ، سیاه کاری هایی که همیشه کهنه جامگان از آن رنج میبرند و تلاش بر این دارند تا هر صدایی را در نطفه خفه کنند اما دریغ که هیچگاه نمیدانند و نفهمیدند اندیشه را نمیتوان کشت ، اندیشه و خرد و عشق سه پیوند ناگسستنی با انسان هستند که اگر از بین رفتنی بود هیچگاه در تاریخ خود حلاج ها و سهروردی هارا نمی دیدیم ، هرچند عشق من معنوی نیست ، دست کم آنگونه که میپندارید نیست من به خدا باوری ندارم و به آیین رسولان که خود را برای آدمیان و خدای آدمیان واسطه ساخته اند هرگز باوری نداشته ام ، خدای من فرهنگ ایران است قبله من بسوی چکاد البرز است ، کعبه ای دارم برتر از هر آنچه میپنداری من به دور پاسارگاد طواف میکنم. ایرانیم، ایران را دوست دارم برخاکش سجده میکنم. در نگر من باور تمامی انسانها تا زمانی که متعرض دگر اندیشان نشود محترم و قابل درک است ولی هنگامی که من متعرض باورهای شما شوم و شما را معدوم بخوانم من جنایتکار و قاتل اندیشه های شما خواهم بود در روزهای آتی بیشتر در مورد اندیشه و باور انسانها سخن خواهم گفت ولی بد ندانستم به این نکته اشاره کنم تا شاید مرا ملحد بد آیین نپنداری و مرا ایرانی بدان دور از تو در همین نزدیکی ها.
جاوید ایران ، پاینده سرباز ایرانی ، برافراشته درفش کاویانی.
posted by شارمین مهرآذر @ ۲:۳۶ قبل‌ازظهر,
